Rozdział 4

PRZECZYTAJ NOTKĘ POD ROZDZIAŁEM! 

*BEEP* *BEEP* *BEEP* *BEEP*

Cóż, to jest dziwne... Nie mam włączonego budzika, nawet w czasie roku szkolnego.

Popatrzyłam przez moje ramie i zobaczyłam, że jest trzecia.

Trzecia rano.

Szybko nacisnęłam guzik wyłączania, ale nie przestało piszczeć. Zamachnęłam się ręką i zdenerwowana uderzyłam pięścią o urządenie, aż usłyszałam pęknięcie. Usiadłam, włączyłam światło i zaczęłam dyszeć. Właśnie zniszczyłam jedyny budzik w całym domu!

Super. Teraz będę musiała iść do sklepu i zapłacić kolejne 50 funtów.

Wzięłam wszystkie zniszczone elementy i odłożyłam je na stolik nocny.

Kiedy posprzątałam już bałagan, nadal słyszałam piszczący hałas.

Przeszukałam cały mój pokój, ale nadal nie znalazłam żadnego źródła! W pewnym momencie poczułam, że hałas dobiega spode mnie..

A niech cię, Niall..

Zeszłam na panele, gdzie przesunęłam deske, ponieważ gdy byłam mała, po prostu wyrwałam ten kawałek drewna z podłogi. I tam właśnie to było;

Mały zegarek z budzikiem i kawałek kartki. Notatka mówiła..

Dzień dobry, Rosie :) Obudziłem cie? 1 punkt wędruje do Niall'a! Branoc, branoc. 

PS. Proponuje abyś nie spała w swoim łóżku :)

Kutas.

Teraz jakoś bałam się patrzeć co kryje się w moim łóżku..

Zaciągnęłam się na dół, a tam zostałam przywitana przez brak mebli.

On wziął wszystkie nasze meble!

Jeszcze raz.. Ale kutas!

Wzięłam przenośne stereo, drabinę i trochę winogron.

Powodzenia, Niall.

--------------------------------------------------------

Poszłam otworzyć główne drzwi, starając się być cicho, ale oczywiście to nie mogło pójść po mojej myśli. 

Wstrzymałam oddech i słuchałam czy nie słychać żadnych specyficznych dźwięków, które wskazywałyby, że ktoś z mojej rodziny się obudził. 

Brak. 

Wyszłam na palcach na zewnątrz i przeszłam przez trawnik. Złapałam drabinę, opartą o rynnę, która jest tu od wczoraj, kiedy mój tata chciał popracować na dachu. Przeszłam do następnych drzwi. Weszłam na drabinę i zaczęłam po niej wchodzić w kierunku okna Niall'a. 

Niall zawsze zostawia okno otwarte z jakiegoś powodu, więc szarpnęłam je. Zaczęłam wspinać się do jego pokoju. Umieściłam kamerę w kącie, ukrywając ją między jego statuetek piłkarskich. Następnie wyszłam z jego pokoju i podeszłam do najbliższych drzwi.

Pokój w którym jestem, jest kompletnie pusty od kiedy próbowano go znowu przerobić. 

Podeszłam do ściany, oddzielającą oba pokoje i odsunęłam deskę, ukazując dużą dziurę, którą zrobiliśmy mając 7 lat. 

<<RETROSPEKCJA>>

-Niall, nie sądzę, że powinieneś jeździć tutaj rowerem.. - Zauważyłam, ale on tylko się zaśmiał. 

-Ale na zewnątrz pada, Molly. Ten pokój jest pusty, a my nigdy tego nie próbowaliśmy. Więc, dlaczego nie... 

-Cóż, dobrze. Ale nie zniszcz niczego 

Wskoczył na rower i zaczął pedałować po całym pokoju. 

-Jest dużo zabawy, Molly! - Odwrócił się i spojrzał na mnie. 

-NIALL! ODWRÓĆ SIĘ! 

Następną rzeczą, jest dziura w ścianie i Niall ze złamaną ręką. 

<<KONIEC RETROSPEKCJI>> 

Wzięłam stereo i umieściłam je tam, włączając je najgłośniej na fula. Odwróciłam je w kierunku jego pokoju, więc cały jego pokój rozbrzmiewał teraz w piosence Carly Rae Jepsen. 

Jak tylko zobaczyłam go zmieszanego, napisałam notatkę, wspięłam się i umieściłam ją w dziurze, tuż obok stereo. Popatrzyłam przez szczelinę i zobaczyłam jak to przeżywa. Wzięłam winogrono i przeżuwałam je w moich ustach. Szczęśliwa gryzłam je i oglądałam jak Niall wstał ze swojego łóżka, przeszukując swój pokój. To był naprawdę śmieszny widok.

Po jakimś czasie zabrakło mi winogron, a Niall już zaczął przesuwać swoje łóżko do przodu. Przesunęłam się trochę do tyłu, tak, że nawet nie mógł rzucić na mnie okiem. Kiedy już przesunął całe łóżko, zobaczył dziurę i chrząknął. 

-A niech cię, Molly

Sięgnął przez otwór i chwycił stereo. Nacisnął przycisk wyłączania, rzucił je na bok i wziął notatkę. 

Brzmiała ona tak:

Karma ssie, Nialler. Jeden punkt dla Molly!

-Tssa. Gra rozpoczęta Molly - Wyszeptał, wyłączając światło i poszedł do łóżka. 

Po chwili, słysząc jego ciche chrapanie, weszłam do pokoju. Na palcach, podeszłam do kąta i przesunęłam jedno trofeum. Wzięłam kamerę, ale przypadkowo uderzyłam jedną ze statuetek piłkarskich, która upadła na podłogę. Wstrzymałam oddech i skierowałam uwagę na Niall'a. Poruszył się trochę, po czym usiadł. 

O boże. 

Tylko nie wybuchnij śmiechem.

-M-Molly? - Wyszeptał, zaspany. 

-Tak, Nialler. Teraz wróć do łóżka - Podeszłam do niego. Pogłaskałam jego włosy, po czym pocałowałam go w czoło , a ten szybko zasnął.

Zaśmiałam się cicho i nacisnęłam STOP na kamerze. Wspięłam się przez okno i zaczęłam schodzić wolno, tak, żeby nie narobić żadnego hałasu. Szłam w dół drabiną i wzięłam wszystko. Potem przeszłam przez jego trawnik, a następnie przez mój. 

Powinnam pójść przez drzwi czy przez okno..

Położyłam znowu drabinę, tak, aby opierała się o moje okno. Szybko wspięłam się, po chwili znalazłam się w małej przestrzeni. Spokojnie weszłam do łóżka z uśmiechem. 

To jest dopiero początek, Niall. Gra włączona. 

-------------------------------------------------

NIALL: 1

MOLLY: 1

----------------------------------------------------

Bardzo prosiłabym o komentarze :) 

Oraz jedno info :) Jutro wyjeżdżam, ale spokojnie rozdziały będą się pojawiać, gdyż je tak ustawie. Problem w tym, że nie wiem czy będę was informować. Oczywiście, biorę komputer i przenośny internet, ale nie wiem czy będę mieć czas na informowanie.. Więc, moje pytanie brzmi: 

Czy jest ktoś chętny do informowania reszty? 

Musiałby to być ktoś, kto często by zaglądał na bloga i ktoś kto rzecz jasna ma twitter'a ;) 

Informował by innych tylko trzy razy: 24.08 (niedziela), 28.08 (czwartek) i 31.08 (niedziela). 

Jeśli ktoś byłby chętny, bardzo proszę pisać w komentarzu. 

BARDZO PROSZĘ O PISANIE TWEET'ÓW POD HASHTAGIEM #GameOnHoranPL (MOŻNA TO ZROBIĆ PRZEZ BLOGA. NACIŚNIJ TYLKO PRZYCISK W PRAWYM GÓRNYM ROGU)